Reflectieblogs

Wiebelen is oké

Zo af en toe heb ik een goed voornemen: elke ochtend eerst wandelen of voor de zoveelste keer opbouwen naar 5 kilometer hardlopen. Zo stond ik op een ochtend op een yogamatje in mijn werkkamer om de dag gebalanceerd te beginnen. Terwijl ik mijn uiterste best deed om op één been te blijven staan, moedigde de vriendelijke yogajuf op mijn scherm me aan: “Wiebelen is oké!” zei ze. Ik schoot in de lach en verloor prompt mijn evenwicht. Want balanceren op één been is geen makkelijke opgave: alle spieren in de lichaam zijn ermee bezig en lachen verstoort dat direct. Het deed me weer beseffen hoe hard werken dat balans houden is. Ik zeg dan ook regelmatig tegen mensen: Balanceren is een werkwoord!

Passie

Ik vind ook echt dat ‘in balans zijn’ niet bestaat, niet als staat van zijn. Het balanceren gaat de ene keer makkelijker dan andere keer, dat wel. Je kunt daarom wel balans erváren, zowel persoonlijk als in je werk. Hoewel die twee moeilijk los te zien zijn; je hebt immers maar één leven. Bewust reflectietijd inbouwen, privé én zakelijk, is daarbij een must. Het gaat dan niet om uitrusten, bankhangen of Netflixen, maar om doen wat jou energie geeft. Ik ga wandelen om mentaal een moeilijk gesprek voor te bereiden, reserveer een uur in mijn agenda om een inspirerend boek te lezen. Ga met mijn partner de sauna in. En één keer per jaar trek ik een paar dagen solo de natuur in. Ik kom altijd terug vol nieuwe ideeën en inzichten voor mijn werk!

‘Nee’

In mijn tijd als leidinggevende was balans ook regelmatig onderwerp van gesprek met mijn medewerkers. In maatschappelijke organisaties wordt met ontzettend veel passie en loyaliteit gewerkt. Het alles willen geven voor het publiek, de kunstenaar, de student of burger eist regelmatig zijn tol; mensen raken overbelast. Soms vallen ze uit. Als ze dan terugkomen, reageren ze soms eerst wat rigide: ze moeten grenzen leren stellen en zeggen overal ‘nee’ op. Ik vervang grenzen stellen liever door leren balanceren. Want wat zijn dan die grenzen? Dat is zowel persoons- als contextafhankelijk. En als je graag vanuit passie werkt, geeft juist voluít gaan energie. Zolang de weegschaal maar niet blijvend naar één kant doorslaat.

En jij?

Vind jij dat je in balans bent? Grote kans dat je daar niet volmondig ‘ja’ op antwoordt. Wat geldt voor mij, geldt voor jou en je team: er is werk te doen om balans te ervaren. Waarschijnlijk komt het thema ‘balans’ wel aan de orde in reflectiegesprekken met je medewerkers of leidinggevende. Maar maak je het thema ook breder bespreekbaar in je organisatie? Ook het team balanceert continue: er is een deadline, een collega valt uit of een nieuwe medewerker wordt ingewerkt. Een open, eerlijke dialoog voeren en ervaringen delen helpt al. Je mensen helpen of steunen waar nodig, helpt ook. Ze kunnen veel zelf, maar niet altijd alles. En om dat goed te kunnen heb jij weer energie nodig en dus reflectietijd en… afin je voelt ‘m al: werk aan de winkel!