Reflectieblogs

Slakken

Ik ben gen echte moestuinier, maar probeer wel ieder jaar wat groenteplanten te laten groeien. Vorig jaar is dat faliekant mislukt, omdat de vele slakken mijn jonge pompoen- en courgetteplantjes in no time opaten… Dit jaar probeer ik het opnieuw in de hoop dat het droge weer mij helpt. En inderdaad zijn er minder slakken. Maar toen ik gisteravond de plantjes water ging geven, zag ik dat een aantal volledig verdwenen was in een molshoop. Nu dat weer! Auw. Doen groeien is best moeilijk.

Complex

Als leider streef ik er ook altijd naar om mijn mensen te helpen groeien. En ook dat is best moeilijk. Nu zijn mensen veel complexere wezens dan planten, dus het is niet gek dat het tijd en ervaring kost om een goede leidinggevende te worden. En dan nog: wat is goed? Ieder mens heeft eigen uitdagingen en behoeften, dat is op zich al ingewikkeld. Zelf ben ik door schade en schande gegroeid als leider. Ik heb vaak mijn neus gestoten, fouten gemaakt, niet de juiste besluiten genomen. Is dat erg? Ik denk het niet. Ik denk dat je daar het meest van leert. Er is wel een mits: Mits je erop reflecteert!

Buikpijn

Reflecteren is leren. We weten het in de onderwijswetenschappen, we doen aan zelfevaluaties in raden van toezicht, we hanteren PDCA structuren in organisaties en vangen functionerings- door reflectiegesprekken. Maar of daar altijd geleerd wordt, vraag ik mij wel eens af. Want meestal groei je pas echt als je de pijn die soms gepaard gaat met reflecteren echt voelt. Ik heb heel wat buikpijn gehad in mijn leidinggevende functies. Iedere keer als ik dacht dat ik iets onder de knie had, werd ik geconfronteerd met een uitdaging die net weer anders of groter was dan de vorige keer. Moeilijke beoordelingsgesprekken, teams die niet lekker lopen, conflicten en problemen met studenten of medewerkers. Het kostte me kruim, iedere keer weer. Maar het was het waard als de betreffende mensen of teams er beter uitkwamen dan ervóór.

En jij?

Heb jij als leidinggevende ook wel eens buikpijn van je verantwoordelijkheden? Gek genoeg is dat goed nieuws. Groeipijn helpt je namelijk betekenisvoller te zijn in je werk. En je hoeft dat niet alléén te doen.  Ik vraag nog altijd feedback iedere keer als ik die gelegenheid heb: nu aan een medefacilitator na een sessie, voorheen aan mijn HR-adviseur na een moeilijk personeelsgesprek. Vraag feedback aan je medewerkers en doe er echt wat mee. Misschien zijn ze eerst terughoudend. Maar als ze merken dat je het serieus neemt, zul je steeds vaker waardevolle informatie krijgen. En heb je al die mogelijkheden niet, zoek het dan op en vorm een intervisiegroepje. Of lees regelmatig deze reflectieblogs ;-). Je zult zien: je groeit niet alleen als leider – maar vooral als mens.